De zomervakantie is bij uitstek het moment om te lezen. Zelfs als we gewoon thuis zijn, is ‘s avonds (en regelmatig ook overdag!) een boek pakken voor mij écht vakantie vieren. Ontspannen genieten! Misschien moet jij je koffer of je leesstapel ook nog opvullen met mooie boeken en daarom laat ik je graag meelezen met de boeken die ik de afgelopen maanden las, aan de hand van de Elke Dag Nieuw Leeslijst. De eerste leesupdate schreef ik in april. Vandaag het tweede deel. En dan blijkt dat ik leeslijst ‘de Plank’ (26 boeken) zomaar bijna klaar heb!
Een boek van minder dan 100 pagina’s
Een boek van minder dan 100 pagina’s heb ik niet gelezen! Wel een paar boeken die erbij in de buurt kwamen. Bijvoorbeeld Geef mij je hand van Barry van der Schoot en anderen, een uitgave van Den Hertog in samenwerking met Bijzondere Noden. Het telt 119 pagina’s, dus gemakshalve neem ik hem maar op in deze categorie. Een prachtige verhalenbundel voor ervaringsverhalen over ontmoetingen met mensen in landen waar Bijzondere Noden hulp biedt. Ik houd van dit soort verhalen. Ze bieden je een inkijkje in het werk van de Heere in Zijn Koninkrijk en dit boek verruimt daarmee mijn eigen kleine wereldje van elke dag. Een makkelijk leesbaar boek dat je in één vakantiedag zou kunnen uitlezen, maar waar je beter wat meer de tijd voor kunt nemen.
Een boek met meditaties
Een boek dat al een tijdje op de stapel lag, is Stille overdenking van Mary Winslow. Geen boek dat je in één adem uitleest, maar stukje bij beetje wel echt het lezen waard. Het moet je wel een beetje liggen. Het zijn gedeelten uit brieven die Mary schreef aan anderen, en waarin ze veel vertelt over wie de Heere voor haar is en voor anderen wil zijn. Je leest daarbij weinig tekstverwijzingen en het is vooral geschreven vanuit haar eigen ervaringen in haar geestelijk leven. Niettemin is dat leerzaam wat mij betreft, want Mary Winslow leefde bijzonder dicht bij de Heere.
Een boek over een ethisch onderwerp
Steeds meer vrouwen in onze maatschappij leven ermee: een abortus in hun verleden. Hoewel er vaak niet openlijk over gepraat wordt en zeker gevoelens van schuld en schaamte weinig besproken worden, zijn er zeker wel vrouwen die daarmee leven. Bij Er is hulp, de hulpverleningstak van Schreeuw om Leven weten ze daar veel vanaf, omdat deze vrouwen keer op keer op hun pad komen. Zij gebruiken bij hun hulpverlening onder andere het boekje Heel haar keuze van Sydna Masse en Joan Phillips. Radicaal Amerikaans geschreven doet dit boek soms wat té direct en licht bombastisch aan. Maar de lijn erin is duidelijk: bij God is vergeving. Als je je wil voorbereiden op gesprekken met mensen die dit verdriet met zich meedragen dan is dit boek heel helpend.
Een kinderboek
Van dit soort boeken zouden er meer moeten zijn (en liever nog van wat betere kwaliteit). Wij vinden het belangrijk om onze kinderen te vertellen over het werk van de Heere in de geschiedenis en nu en hen voor te bereiden op hun eigen taak daarin in de toekomst. Boeken zoals Tien meisjes die de wereld veranderden helpen daarbij. Door middel van de levensverhalen van o.a. Florence Nightingale, Susannah Spurgeon en Corrie ten Boom worden jonge meisjes meegenomen in de geschiedenis en geïnspireerd en bemoedigd voor hun leven nu. De verhalen zijn geschreven vanuit het perspectief van de vrouwen zelf, en beginnen steeds in hun kindertijd. Dat maakt het aansprekend. Helaas zijn de verhalen verder niet van hoge kwaliteit. Er staan vaak lange zinnen en onnodig moeilijke woorden in en ik mis soms net gebeurtenissen uit het leven van deze vrouwen die het verhaal veel dichterbij zouden brengen voor jonge meisjes. Niettemin is het jammer dat dit boek niet meer verkrijgbaar is, hoewel nog wel als e-book en tweedehands. Er bestaat overigens ook een jongensversie van dit boek: Tien jongens die de wereld veranderden.
Een boek over het gebed
Wie dit boek leest zou niet denken dat het de woorden zijn van een man die meer dan honderd jaar geleden overleed. J.C. Ryle schrijft zo praktisch en aansprekend (en tegelijk zo Bijbels) dat het niets aan actualiteit verloren heeft. Hoop op God, sla ‘t oog naar boven – een oproep tot persoonlijk gebed bestaat uit korte hoofdstukjes die de lezer onmiddelijk aanspreken en onderwijzen met betrekking tot het persoonlijk gebed. In dag 4 van de online videocursus Stille tijd voor moeders lees je er een paar voorbeelden van. Absoluut het lezen waard!
Een (Bijbelse) roman
Het werd dit keer geen Bijbelse, maar wel een christelijke roman: Onder Zijn vleugels van Marianne Grandia. Riemke, de hoofdpersoon van dit verhaal, heeft veel gezondsheidsklachten en voelt zich eenzaam in de relatie met haar man. Bovendien worstelt ze met geloofsvragen en angst voor God. Als blijkt dat ze inderdaad de chronische ziekte heeft waar ze zo bang voor was, staat haar wereld op zijn kop. Ze staat echter niet alleen: haar beste vriendin Elise en haar nieuwe buurman Jim zijn ieder op hun eigen manier op haar leven betrokken en helpen haar steeds weer op weg. Alle ingrediënten voor een sterke roman zijn aanwezig en het verhaal hield me in de greep tot het uit was. Toch voelde ik al lezend ook wat irritatie. Naar mijn idee wilde de auteur bepaalde thema’s (gebedsgenezing, beelden/ visioenen zien) graag onder de aandacht brengen, maar doet dat wat mij betreft wat al te nadrukkelijk. De lange conversaties die over deze onderwerpen gevoerd worden komen wat gekunsteld over en dat is jammer. Bovendien zou ik er zelf niet voor kiezen om een vrijgezelle man zo’n grote rol te geven in het leven van een kwetsbare vrouw die duidelijk niet gelukkig is in haar huwelijk (maar dat was wellicht juist een weloverwogen keuze, want nergens gaat dat mis). Marianne Grandia schrijft aan het einde van het boek dat ze eigen ervaringen in het verhaal heeft verwerkt en daarvoor heb ik alle respect!
Een biografie van een zendeling
Dit boek zag ik op de leesstapel van mijn vader liggen en pikte ik snel mee voor hij er zelf aan kon beginnen. Want Hudson Taylor, daar lees ik graag over. Hoewel de titel en ondertitel doen vermoeden dat het boek helemaal over het huwelijk van Hudson Taylor en zijn eerste vrouw Maria gaat, is dat niet het geval. Pas bijna op de helft van het boek komt Maria in beeld. Dat vind ik niet zo erg, want ook de eerste helft is lezenswaardig, maar ik moest dus wel mijn verwachtingen wat bijstellen. Het boek gaat over het veelbewogen leven van Hudson Taylor (en Maria) en niet zozeer alleen over hun huwelijk. Diep onder de indruk was ik weer van het grote vertrouwen dat zij hadden in God voor al hun dagelijkse noden en zorgen. Keer op keer leek er geen oplossing te zijn voor grote (financiële of andere) problemen, maar al biddend zagen zij steeds weer dat God een God van wonderen is, en dat Hij te vertrouwen is. Vooral dit aspect zette mij weer aan het denken en zorgde tijdens onze meivakantie, waar manlief en ik het boek allebei uitlazen, voor veel gesprekken. Hoe kunnen wij in deze maatschappij waarin alles is dichtgetimmerd en verzekerd, en waarin elk risico voorkomen lijkt te moeten worden, nog op zo’n manier leven? Wat hebben wij over voor de dienst van de Heere? Hoe gaan wij om met lijden en offers die van ons gevraagd worden? Het boek eindigt met het overlijden van Maria, maar omdat het leven van Hudson Taylor toen nog lang niet ten einde was, bracht dat me bij het volgende boek:
Een boek dat je al eens eerder hebt gelezen
Omdat ik graag (opnieuw) de rest van het levensverhaal van Hudson Taylor wilde lezen, ging ik meteen door met dit boek, dat ik al in de kast had staan. Wat jammer dat De man die God geloofde niet meer verkrijgbaar is. Het is nog wel te bestellen bij OMF en ik kan je dat alleen maar aanraden. Je leest in dit boek over de oprichting en de groei van de China Inland Mission (nu OMF). Een indrukwekkend verhaal over moed en geloofsvertrouwen en met opnieuw talloze voorbeelden van verhoringen van het gebed en vertrouwen op de Heere in alle omstandigheden van het leven. Na het lezen van deze twee boeken schreef ik pagina’s vol notities en citaten, bijvoorbeeld: ‘Christus is óf Heere over alles, óf Hij is helemaal geen Heere in ons leven’. En bij het sterven van Maria (die niet alleen haar man, maar ook hun jonge kinderen achterlaat) lezen we de woorden van Hudson: ‘als ik niet zo zeker was van mijn deel in Christus, zou mijn hart gebroken zijn’. Wat een uitzicht en denkstof geeft dat!
Een boek over huisgodsdienst
Meer dan een leesboek is Bloeitijd van Lydia van den Noort een methode om Bijbelse karaktervorming een plaats te geven in je gezin. Elk hoofdstuk gaat over een karaktereigenschap of gedrag die je je kinderen zou willen leren, zoals bijvoorbeeld ‘eerlijk zijn’ of ‘vrede in je huis’ (in tegenstelling tot ruzie). Elk hoofdstuk bevat uitgewerkte Bijbelverhalen die de eigenschap illustreren of juist het verkeerde voorbeeld laten zien, en de auteur geeft heel veel ideeën om de thema’s te verwerken aan de hand van knutselwerkjes en activiteiten. Daarnaast is er steeds een uitgebreide lijst van bijpassende liederen en verdere leestips. Deze zomervakantie willen wij met de kinderen twee of drie van deze hoofdstukken behandelen. Een praktische handleiding voor gezinsmomenten rond de Bijbel met betrekking tot Bijbelse karaktervorming.
Een boek over Bijbellezen
Het boekje ‘Mijn geestelijke omgang met God‘ werd me aangeraden door een van de mensen die meelazen tijdens het schrijven van Moeskruid – Stille tijdgids voor moeders. In korte, praktische hoofdstukken lees je over stille tijd. Ik ben altijd een klein beetje allergisch voor Amerikaanse ongenuanceerdheid, en daar had ik bij dit boekje ook weer wat last van. Ik vind het daardoor lastiger om de vertaalslag naar mijn eigen leven te maken. Toch zaten er in dit boek waardevolle adviezen voor wie het moeilijk vindt om dagelijkse stille tijd vorm en inhoud te geven, met veel ervaringen van mensen vroeger en nu.
Een boek dat geschreven is voor jongeren
Volgen, twaalf jongeren in het spoor van de Meester van Dirk-Jan Nijsink gaat over het leven van de discipelen van Jezus, die geroepen werden om Jezus te volgen. Ze zijn getuige van Zijn woorden en daden, Zijn lijden, dood en opstanding en gaan daarover vertellen aan anderen. Het boek geeft veel bekende en soms vernieuwende inzichten in het leven van de discipelen, waarin veel herkenbaars en leerzaams is te vinden voor ons eigen leven. Hoewel ik denk dat het boek beter aansluit bij hoger opgeleide jongeren dan bij doeners, is het fijn geschreven.
Een boek naar keuze
Met een klein vooroordeel begon ik dit boek te lezen. Moet je nu wel een roman willen schrijven over zo’n ramp, terwijl het verdriet er over bij zoveel mensen nog zo vers is? Maar wat een prachtig boek. Het liet me niet los en het was zo’n boek dat je elke vrije minuut even wil oppakken om verder te lezen. Misschien komt het ook omdat het allemaal zo bekend voorkomt: de ceremonie die de hoofdpersonen bijwonen in Eindhoven, de namen van de Oekraïense plaatsen die in Juli 2014 ineens dagelijks in het nieuws waren, het beeld van de bloemenzee bij Schiphol. Het komt misschien ook omdat Joke Verweerd min of meer voortborduurt op Pareloester en de novelle Vindersloon, die ik allebei gelezen heb. Je herkent de hoofdpersonen, voelt je sympathie voor hen meteen weer opborrelen en herinnert je de ontwikkeling die de hoofdpersonen doormaakten en wat je daarvan bij jezelf herkende. En ook dit boek is daarin heel sterk. Een prachtige balans tussen boeiende gebeurtenissen en een emotioneel leerproces: ik hou ervan. Rouw, woede, schuldgevoelens en vergeving worden door elke persoon verschillend ervaren en geuit. Nergens is het teveel, nooit is het oppervlakkig of voorgekauwd. Een boek dat je aan het denken zet en niet alle antwoorden geeft. Prachtig!
Nu op de leesstapel
Op mijn leesstapel voor de zomervakantie liggen in elk geval deze boeken:
Bidden voor Noord-Korea lijkt soms zinloos. Maar we weten dat we een God van wonderen dienen. Daarover hoorde ik hier, en daarom lees ik graag dit boek.
In dit boek ben ik begonnen, maar het gaat langzaam. Mirjam van der Vegt heeft er alle begrip voor dat lezen over stilte op je zenuwen kan werken, en dat doet het bij mij inderdaad. Hoewel ik ontzettend veel behoefte heb aan stilte af en toe, en ernstig overprikkeld kan raken bij een gebrek eraan, kost het lezen van Koester je hart me toch moeite. Maar doorzetten, want meer ruimte voor stil worden in het leven van elke dag is voor mij geen overbodige luxe.
Deze roman kwam ik tegen toen ik recensies las over het boek hierboven. Nog niet gelezen, ben benieuwd.
Jaren geleden las ik voor een studiedag op mijn werk (in het MBO) de voorganger van dit boek: de hunkerende generatie. Pas las ik het weer eens (globaal) opnieuw. Els van Dijk weet als geen ander wat er speelt bij jongeren, wat hun behoeften zijn en wat ze van volwassenen nodig hebben, omdat ze hen kent en hen dagelijks van hart tot hart spreekt. Voor mij is het vaak een vraag: ‘hoe kan je kinderen (straks jongeren) nu vasthouden, de relatie met hen verdiepen en hen bovenal jaloers maken op het leven met de Heere’? In dit boek, oefenen in verlangen, gaat Els van Dijk daar uitgebreid op in. Ik zie er naar uit om het te lezen. Het lijkt me zo’n boek om te lezen met een pen in je hand.
Volgens mij heb ik hem al eerder op de stapel gehad, maar ik heb Altijd en overal nog steeds niet (goed) gelezen. Misschien een beetje ontwijkend gedrag? 😉
En ook Het napalmmeisje heb ik al eerder genoemd, maar dat gaat nu echt gelezen worden. De achterflap zegt: ‘Het napalmmeisje is een schrijnend verhaal over de oorlog in Vietnam en hoe een jong leven in een handomdraai verwoest kan worden. Maar het is ook een hoopgevend boek over de veerkracht die Kim vond in de liefde en genade van God’. Zegt voor mij genoeg om het te willen lezen.
En nog twee boeken waarover ik deze week in het RD las:
Tenslotte
Spurgeon zei: “Bezoek veel goede boeken, maar woon in het Woord van God”.
Wil je meer lezen over stille tijd in deze zomervakantie? Kijk dan eens naar onze videocursus en naar Moeskruid – Stille tijdgids voor moeders.
Welke mooie boeken las jij de afgelopen tijd? Wat ligt er op je stapel?
Ik wens je een fijne zomervakantie en veel fijne leesuurtjes!
Wat leuk, een update over de leeslijst én weer nieuwe inspiratie! De zomervakantie is dé gelegenheid om ongestoord in een boek te duiken…
Ik vind het herkenbaar wat je schrijft over het boek van Hudson Taylor. De inhoud is prachtig, maar ook ik had er meer van verwacht.
Een aanrader voor de lijst:
Van Sydney naar Tonga, Margaret Reeson
Het is een historische roman over de zendelingsvrouw Mary Lawry
Absoluut geen geromantiseerd verhaal, maar gebaseerd op haar eigen brieven en dagboeknotities. Een aanrader om het huwelijks- en geestelijk leven van deze vrouw beter te leren kennen.
Als iemand zich wil verdiepen in een mooi boek over kinderen en hechting /verdiepen van hechtingsband dan is het boek ‘Laat je kind niet los’ van Gordon Neufeld een aanrader!
Dit boek gaat in op de unieke ouder/kind relatie en dat deze onvervangbaar is door andere personen. Een hedendaags psychologisch boek, wat niet uitgesproken christelijk is, maar de bijbelse principes wél uitdraagt!
Heel hartelijk bedankt voor je tips! Ik heb ‘van Sydney naar Tonga’ meteen aan mijn leesstapel toegevoegd.
Groetjes! Elise
Leuk, weer een boekenblog! Ik ben in de vakantie ook weer heerlijk aan het lezen geslagen. Vorige week las ik drie boeken uit. O.a. het boek ‘Een wolk in mijn been’ dat ik van iemand leende. Ik vond het indrukwekkend en leerzaam om te lezen hoe iemand het ervaart om kanker te hebben. Vooral omdat je van zoveel mensen hoort die hieraan lijden.
Een boek wat laatst veel indruk op mij gemaakt heeft is ‘Verhoorde gebeden’ van Rosalindt Goforth. Ze was een zendelinge in China en laat in haar levensverhaal zien dat je alles, zelfs de kleinste dingen, aan de Heere mag voorleggen in het gebed. Én dat de Heere ook echt wil horen. Zo mooi (en ook beschamend)!
En, grappig, ik heb ook net ‘Geef mij je hand’ uit. Inderdaad een mooi boekje om ‘tussendoor’ te lezen.
Op dit moment heb ik o.a. ‘Een stem in de wind’ van Francine Rivers liggen.
Mijn teller staat op dit moment op 14 boeken, dus de plank heb ik af 🙂
Lees ze voor jou en sterkte met de laatste loodjes van je zwangerschap.
Ha Ariëtte,
Dank voor je reactie en je tips! ‘Verhoorde gebeden’ heb ik ook gelezen. Heel bijzonder! Nog een tip voor jou die niet op mij leeslijst stond: Zoveel liefde, een roman over het leven van Betsy Groen van Prinsterer, van Edith Schouten. Ik denk dat dat jou ook wel boeit. Soms is het even doorbijten als het (naar mijn smaak) iets te veel ingaat op politiek en kabinetsformaties, maar het verder is het heel boeiend en het tere geloofsleven van deze vrouw ontzettend leerzaam.
Groetjes en een fijne vakantie!
Dank voor je tip, Elize! Lijkt me erg interessant.
Leuk om je bevindingen te lezen. Wat betreft het boek van Marianne Grandia; ik herkende het juist heel erg uit mijn eigen leven. Sinds ik geconfronteerd word met mijn eigen ziekte loop ik zo vaak tegen deze discussies op. Het is lastig om daarin je weg te vinden samen met God. Voor mij was het dus wel fijn om te lezen 🙂
Al gaf het nog niet echt uitsluitsel, maar is dat er ooit?
Ha Mariska,
Dank voor je reactie! Ik kan me voorstellen dat het veel herkenning geeft, zeker als je zelf chronisch/ ernstig ziek bent. Dan leest het wellicht anders. Ik had inhoudelijk ook helemaal geen moeite met dat onderwerp, maar vond zelf dat het niet zo natuurlijk in het verhaal verweven werd, het werd voor mij teveel een ‘thema’. Het lijken mij moeilijke afwegingen als je ermee te maken hebt, en ‘uitsluitsel’ zal er alleen bidded bij de Heere te krijgen zijn.
Groetjes!
Leuk om weer wat te lezen over lezen 🙂
Dat boek over gebed van Ryle zet ik ook op mijn lijstje en dat kinderboek lijkt mij ook mooi.
Wat betreft het boek over Grandia vind ik het goed dat je je irritatie benoemt over genezing en visioenen. Belangrijk om steeds goed te onderscheiden. Mirjam van der Vegt evenzo, zij is erg beïnvloed door de contemplatieve beweging en nieuwe spiritualiteit (New Age) en dat is terug te vinden in verschillende dingen die zij schrijft en onderwijst. In onze hectische tijd weten schrijvers over zulke onderwerpen veel lezers aan zich te binden en nemen hen zo mee in een denk en handelswijze die naar mijn mening niet ongevaarlijk is.
Bloeitijd en het boek over Hudson heb ik ook. De biografie van Hudson Taylor wil ik ook nog een keer lezen, maar op dit moment ligt net als bij jou het bekeringsverhaal van Rosaria Butterfield op mijn leestafel, erg waardevol vind ik zelf, ik ben benieuwd wat ij ervan vindt.
Groetjes Amanda
Hoi Amanda,
Dank voor je reactie! Om te beginnen met je opmerking over het boek van Marianne Grandia: het ging mij er niet zozeer om dat het in een roman zoals zij die schrijft niet benoemd zou mogen worden, maar ik vond zelf dat het niet zo natuurlijk in het verhaal verweven werd. Het was wat mij betreft te duidelijk een ‘thema-roman’ geworden, en dan zijn dit thema’s die mij persoonlijk niet zo erg aanspreken. Wat je schrijft over Mirjam van der Vegt kan ik niet beamen. Van wat ik tot nu toe van haar heb gelezen, is zij wel beïnvloed door katholieke liturgie en monastiek, maar van Oosterse of New Age beïnvloeding heb ik nog niets gemerkt. Ik zou ook benieuwd zijn naar wat zij daar zelf over zegt, trouwens, want ik kan me wél voorstellen dat dat gevoel bij je kan opkomen.
Het boek van Rosaria Butterfield vond ik niet altijd makkelijk leesbaar, maar wél heel inspirerend en leerzaam, en vooral een verslag van Gods grote daden in een mensenleven.
Groetjes, Elise