Elke dag nieuw

  • Over Elke Dag Nieuw
    • Over Elke Dag Nieuw
    • Wie is Elise?
    • Het Elke Dag Nieuw team
    • Word vriendin!
    • Contact
  • Huwelijk & Gezin
    • Huwelijk
    • Moederschap & Vrouw zijn
    • Huisgodsdienst
    • Opvoeding
    • Boeken voor mama
    • Kinderboeken
  • Hart & Huis
    • Stille tijd
    • Doelen & Timemanagement
    • Opruimen & Organiseren
    • Menuplanning en boodschappen
    • Schoonmaken
    • Recepten
  • Het boek
  • Webshop
  •  

De Blijde Moeder van Kinderen

Moederschap & Vrouw zijn

26 jun

Nietsvermoedend open ik de deur. Ze zijn samen. Wel een vreemd tijdstip om langs te komen, denk ik, maar natuurlijk nodig ik hen binnen. De jassen laten ze aan, want ze komen maar even. Helaas is mijn man er niet en terwijl we even op hem wachten flitst het door me heen: Het zal toch niet?!

Ik klets maar wat. Niet te veel over de kinderen, dat kan zo pijnlijk zijn. De verschillen zijn zo groot. Allebei zeven jaar getrouwd. Wij een huis en hart vol en zij nog met lege handen. Onze dagen zo gevuld met kindergelach, kindergehuil en kinderverhalen. Hun dagen ook vol, maar zo anders.  Dan komt het er uit: ‘We moeten wat vertellen…’

Ik omhels ze allebei. Wat een blijdschap, wat een verwondering. Ik wil alles zeggen, maar ben er gewoon stil van. Wat gun ik hen dit! Na zo lang wachten, zo’n kostbaar geschenk te mogen krijgen. Ik kan er niet over uit. Ze stralen, en terecht! Wat een heerlijk moment. En ik mag hierin delen. Wat bijzonder om nu na al het meebidden te mogen ‘meedanken’.

Die week lees ik psalm 113. Het is gewoon aan de beurt. Ik app naar haar: Het laatste vers is voor jou. ‘Die de onvruchtbare doet wonen met een huisgezin, een blijde moeder van kinderen. Hallelujah.’

Blijdschap

Maar, terwijl ik die woorden doorgeef, ontkom ik er niet aan om ze ook naast mijn eigen leven te leggen. Een blijde moeder van kinderen, ben ik dat? Ik zie een vrouw voor me die de hele dag met een glimlach om haar mond haar huishouden doet, voor haar kinderen zorgt en haar man dient. Een vrouw die nooit moppert en klaagt, altijd maar vol blijdschap, aandacht en liefde is voor haar kinderen. En nee, dat ben ik dus lang niet altijd.

O ja, er zijn ontzettend veel momenten van blijdschap. Wat kan ik blij zijn als de kinderen met elkaar spelen, samen lol hebben. Of als we met elkaar genieten van een leuk boekje. Als onze oudste wijsneus moeilijke vragen stelt. Van die stralende glimlach van onze jongste, als ik haar ’s morgens uit bed haal. Of zelfs als onze peuter zo’n echte ‘meisje-eigenwijsje-bui’ heeft en steeds weer haar bed uitklimt om gezellig bij grote zus te gaan liggen. De vreugde die kinderen je geven, kun je alleen herkennen als je ze zelf hebt. Wat kun je trots op en ontzettend blij met ze zijn.

Maar laten we eerlijk zijn. Het is niet altijd alleen maar blijdschap. Er zijn ook van die andere momenten.  Momenten die je liever niet met anderen bespreekt, die je nooit op de foto zet of op de familieapp deelt.

Een zuchtende moeder van kinderen  

Want heel eerlijk gezegd ben ik ook wel eens een zuchtende moeder van kinderen. Ik zucht als ze ’s nachts mijn broodnodige slaap verstoren. Ik zucht als ze ’s morgens net die andere sokken aan willen, omdat deze zo’n akelig randje hebben en daar eindeloos over doorzeuren. Ik zucht als ze samen ruziën wie welk bordje bij het eten mag. Ik zucht als ze voetstapjes maken op mijn net gedweilde vloer. Ik zucht als er weer een uitgerekt ‘mamaaaa’ van beneden klinkt, terwijl ik juist aan de zoveelste was boven bezig ben. Ik zucht….

Ik zou heel graag die blijde moeder willen zijn. Wat moet dat geweldig zijn om zo elke dag met vreugde je roeping te mogen omarmen. Maar er zijn wel eens dagen dat ik me vertwijfeld afvraag of ik wel geschikt ben als moeder. Als ik voel dat ik zo moe ben, dat er geen sprankje blijdschap meer lijkt te zijn.  Als ik zo druk ben met zorgen dat ik ’s avonds niets anders kan doen dan uitgeteld op de bank liggen. Als er van die momenten zijn dat ze allemaal tegelijk aandacht nodig hebben ik weet dat ik dat niet kan geven. Als het gewone leven van elke dag een sleur lijkt te worden zonder echte blijdschap. Dan zucht ik ook. Op mijn knieën. Want ik kan het zelf niet. Ik kan niet die blijde moeder zijn. Het lukt soms gewoonweg niet.  En daarom leg ik het voor de Heere neer. Ik weet geen andere plek om heen te gaan. Het zijn geen mooie gebeden. Vaak maar heel kort, niet meer dan een zucht. ‘Heere, helpt U me toch. U gaf mij deze kinderen. Geeft U me dan ook de kracht, energie en blijdschap om de moeder te zijn die ze nodig hebben.’

Diepe blijdschap 

Ik probeer te luisteren naar een antwoord. Psalm 113 vraagt om beter lezen. Het gaat hier niet om een oppervlakkige blijdschap, die je in een foto vangt en online deelt. Het gaat veel dieper. Ik lees de kanttekeningen bij de tekst en ontdek dat die blijdschap ook niet voortkomt uit onszelf, maar uit de Gever. Hij gaf ons kinderen. Hij heeft in Zijn wijsheid besloten dat deze kinderen in ons gezin op zouden groeien. Daarom mogen we blij zijn. Ook als het niet altijd even gemakkelijk gaat. Ook als er van die dagen zijn dat ik een zuchtende moeder van kinderen ben. Hij is zoveel wijzer dan wij! En daarom moeten we ook niet zozeer naar onszelf kijken, zelfs niet naar onze kinderen, want dan raak je een keer teleurgesteld. Maar we  mogen kijken naar onze wijze Schepper. Hij geeft ons deze kinderen, het is Zijn gave. Ik vat weer moed. Want als het zijn gave is, zorgt Hij ook voor hen. En zijn het niet mijn, maar ten diepste Zijn kinderen. Ik hoef het niet alleen te doen.

Ik gun het haar zo. Mijn lieve vriendin, die nu nog geen idee heeft van gebroken nachten, eindeloos verschonen van luiers, afpoetsen van snotneuzen, aanhoren van gehuil en plakhandjes rond je nek. Ik gun haar zelfs die momenten waarop ze het niet meer zal weten hoe ze het moet doen. Want dan zal ze ook die les mogen leren: Echte blijdschap komt van Boven. Dan mogen we samen blijde moeders van kinderen zijn! 

–

Dit blogartikel is geschreven door Corma van Setten, één van onze nieuwe tekstschrijvers. Binnenkort stellen ze zich voor.

Foto: Mirjam van der Wart

Meer lezen:

  • Je huis een thuis – het huis rond in 52 projectenJe huis een thuis – het huis rond in 52 projecten
  • “De Heere zal voorzien” – Paasverhaal voor kinderen“De Heere zal voorzien” – Paasverhaal voor kinderen
  • Voor de kinderen die hebben mee gedaan aan de Reis van Manu (adventkalender 2018)Voor de kinderen die hebben mee gedaan aan de Reis van Manu (adventkalender 2018)
  • Hoe ik dit keer wél echt geniet van de newborn wekenHoe ik dit keer wél echt geniet van de newborn weken
  • Dankdag in een Jaar van VerliesDankdag in een Jaar van Verlies

6 Reacties

« Boekenupdate
Boven wat wij Bidden of Denken »

Reacties

  1. M. zegt

    1 juli 2019 om 12:22

    Heel herkenbaar & ontroerend geschreven. Bedankt Corma!

    Beantwoorden
  2. Janke zegt

    27 juni 2019 om 17:59

    O, wat is dit herkenbaar! Het raakt me!

    Beantwoorden
  3. Margriet zegt

    27 juni 2019 om 11:02

    Graag sluit ik me aan bij de woorden van Jet.
    Wat een mooie, herkenbare, maar ook een bemoedigende blog!
    Onze blik mag (moet!) naar Boven!

    Beantwoorden
  4. Dorothé zegt

    26 juni 2019 om 19:09

    Mooi en herkenbaar geschreven! Hier is het vooral ‘uitgeputte moeder van kinderen’, in plaats van de blijde moeder die ik graag wil zijn.

    Beantwoorden
    • Arja zegt

      27 juni 2019 om 11:19

      Gelukkig staan er ook veel bemoedigingen voor uitgeputte moeders in de Bijbel Dorothé! (Psalm 143:7-9)

      Beantwoorden
  5. Jet zegt

    26 juni 2019 om 14:50

    Wat een mooie blog. Ik dacht dat dit gewoon door Elise geschreven was maar zie nu dat het door een nieuwe blogschrijfster gedaan is. Dit ‘smaakt’ in in ieder geval ‘naar meer’, Corma! Veel vreugde en inspiratie gewenst bij het schrijven van de blogs. En vooral zegen in jouw taak als vrouw en moeder.

    Beantwoorden

Geef een reactie Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Welkom!

Ik ben Elise - Vrouw van, mama van, kind van, houd van: ijs, chocolade, pioenrozen en een mooi boek. Ik blog over bijbels opvoeden, huishouden en meer hier op elkedagnieuw.nl.

Welkom en leuk dat je mee leest!

Je kunt mij ook vinden op:

  • Bloglovin
  • Facebook
  • Instagram
  • Pinterest

Bekijk de Elke Dag Nieuw agenda 2021

Leer je kind zelf stille tijd te houden met ‘Mijn reis door de Bijbel’

Word vriendin!

Schrijf je in voor het laatste nieuws en aanbiedingen op Elke Dag Nieuw publicaties! en ontvang een leuke set mini-posters met bemoedigende teksten voor moeders in je mailbox!

Dankjewel!

Je krijgt binnen enkele minuten een e-mail van ons. 

Niet? Check dan even de SPAM of map met ongewenste e-mails. Als je het daar vindt, markeer het dan gelijk als 'dit is geen SPAM', om te voorkomen dat onze e-mails altijd in je SPAM belanden. 

Alles over stille tijd & aanmelden voor de Moeskruid Bijbelleesgroep:

Nu op de Leesstapel:

 

 

 

 

Meer boeken voor mama vind je hier!

Op Instagram:

*Het is zo'n dag* Maandagochtend half 11. Het aa *Het is zo'n dag*

Maandagochtend half 11. 
Het aantal taken in mijn hoofd is langer dan op mijn lijst past. 
Alleen taak 1 is gedaan. 
En dat was er niet een om vrolijk van te worden. Twee vervolgafspraken én een verwijzing naar de kaakchirurg. 
Bij punt 2 beginnen de problemen. 
De wasmachine blijkt stuk. 
Was in een plas vies water. 
De peuter besluit voor de derde dag op rij al haar eigenwijsheid met driftbuien gepaard te laten gaan. 
Zo'n dag is het hier. 
Het is ook een dag met nieuwe genade. 
Een dag met zegeningen. 
En een dag om te oefenen in omhoog kijken, in plaats van naar beneden. 
Want echt, het is makkelijker om medelijden met mezelf te hebben. 
Om te mopperen en te klagen. 
Maar in mijn agenda staat niet alleen een niet-aflatende lijst met taken. Maar ook een tekst bij deze week:
'Zijt niet traag in het benaarstigen (= je inzetten). Zijt vurig van geest. Dient de Heere'.
En bij volgende week het vervolg: 'Verblijdt u in de hoop. Zijt geduldig in de verdrukking. Volhardt in het gebed.' (Romeinen 12).

Ik ben zo blij dat Elisabeth Elliot in 'de hand van de Wever' zelfs de kapotte wasmachine noemt als vorm van 'klein lijden'. Want echt, het stelt niets voor bij het grote lijden van deze wereld. Maar het vraagt van mij wél om omhoog te zien. Juist in de kleine dingen vergeet ik dat zo makkelijk. 

Verblijdt u in de hoop. 
Dient de Heere. 

Het is zo'n dag. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in Hoewel ik het ont-zet-tend mis om lieve mensen in ons leven niet te kunnen knuffelen heb ik één ding uitgevonden het afgelopen jaar dat écht leuk is om te doen. Cadeautjes sturen! 

En dan niet bestellen bij die dikke blauwe man, maar bij de boekhandel of bloemenzaak in de woonplaats van de ontvanger. Dat maakt geven op meer manieren fijn! 

Nu coronamoeheid toeslaat is het fijn om cadeautjes te geven met een hoopvolle boodschap. Bijvoorbeeld deze mooie houten ketting met Bijbeltekt uit de Elke Dag Nieuw webshop. 

Helaas kunnen verschillende van onze cadeauartikelen (de handzeep van het vrouwenproject in Jordanië bijvoorbeeld) momenteel niet geleverd worden. Maar deze mooie kettingen zijn er wel! Ook vind je mooie kraamcadeautjes in de webshop.

Dus is er iets te vieren, wil je iemand een hart onder de riem steken of zomaar laten weten dat je aan haar denkt?

Vul het adres van de ontvanger in en een persoonlijke boodschap voor op het kaartje. Voor 1 euro pakken we je cadeutje in. Verrassingseffect verzekerd... En je steunt er nog goede doelen mee ook!

Je vindt de link in de webshop. 

#elkedagnieuw 
#cadeaumeteenplus
Dit is zo'n prachtig boek. Of prachtig... misschie Dit is zo'n prachtig boek.
Of prachtig... misschien is dat het goede woord niet. 
Indrukwekkend, denk ik.
En leerzaam. 
En bemoedigend. 
Doorleefd. 
Je merkt aan alles dat Elizabeth Elliot in dit boek over het lijden niet bedénkt hoe het zit, maar het zelf heeft ervaren. 

Eén van de vele din ge n die Elizabeth zegt (en waarvan je meteen denkt: ja, dat klopt!) is dit: 'Vreugde is niet te vinden in de afwezigheid van lijden, maar in de aanwezigheid van God'.

Ik kijk er enorm naar uit om dinsdagavond met Christine Stam - van Gent in gesprek te gaan over dit boek en de auteur. 
Ik denk dat deze laatste aflevering van de Elke Dag Nieuw Koffietafel er één wordt om niet te vergeten. 

Wil je erbij zijn? Je kunt meekijken en je vragen stellen (je bent zelf niet in beeld). Aanmelden kan via de link in de bio (€4,95). Tag ook even mensen van wie je denkt dat ze dit graag willen meemaken!
Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Afgelopen zondag was het de eerste lijdenszondag. Zie jij er naar uit, naar deze lijdensweken? Of zou je het liever willen overslaan, en meteen doorgaan naar het Paasfeest, omdat je de lijdenstijd maar droevig vindt? Als je zoon of dochter vraagt waarom we eigenlijk zó lang voor het Paasfeest al over het lijden van de Heere Jezus nadenken, heb je dan een antwoord?

Voel je diep van binnen weerstand tegen het kruis van Christus?
Of zie je er heerlijkheid in?

Je leer er meer over in het blogartikel van deze week. Link in de bio!
*Het kruis in ons hart* Vandaag hebben we nog een *Het kruis in ons hart*

Vandaag hebben we nog een dagje ijzelvrij. 
Hoewel ik het echt gezellig vind om de kinderen nog een dagje om me heen te hebben (en die haasje-repje-eet-nou-toch-eens-door-ochtenroutine kan missen als kiespijn) vind ik het soms wel moeilijk dat er zo weinig tijd is om een gedachte af te maken. Soms is er gewoon veel dat me bezighoudt. Bij jou misschien ook wel. Als je de hele dag nodig bent en je voortdurend 'Mama!' hoort roepen, is er weinig tijd om na te denken. 

Waar ik dan over nadenk bijvoorbeeld? Afgelopen vrijdagnacht overleed ds. J. Driessen, mijn 'oom Jaap'. Ik zocht mijn aantekeningen terug van de laatste preek die ik van hem hoorde. Dit voorbeeld raakte me opnieuw:

"Toen men in de Middeleeuwen de kruisvaarten maakte naar Jeruzalem, werd op de schouders van al die kruisvaarders een kruisteken bevestigd. Het was voor hen een bewijs dat Jeruzalem het doel van de tocht was. Zo hecht de Heere in zekere zin ook nu nog Zijn volk een kruis op de schouder. Nee, dieper nog: dikwijls hecht Hij het kruis in hun hárt. Het is voor hen een bewijs dat ze op weg zijn naar het Jeruzalem dat boven is. Want die met Christus leren sterven aan zichzelf, die zullen ook met Hem leven. Hij zal hen leiden door Zijn raad en daarna zal Hij hen in heerlijkheid opnemen. Om Hem eeuwig te danken voor de weg die Hij met hen ging."

Voor hem is dat werkelijkheid geworden. 
Na een stervend leven wacht leven na het sterven! Is dat ook jouw en mijn leven? Leren kruisdragen, achter de Heere Jezus aan? Niet meer wereldgelijkvormig, maar de vorm van het kruis in ons hart?

Wat ben ik vaak gericht op mezelf, op mijn belang, mijn comfort, mijn eer. Wat zit ik vaak vast aan de aarde en ben ik druk met dingen die voorbij gaan. Elke avond moet ik dat weer belijden en bidden:
O Zoon, maak mij Uw beeld gelijk! 

Paulus beschrijft het zo jaloersmakend:
Ik ben met Christus gekruisigd; en niet meer ik leef, maar Christus leeft in mij; en voor zover ik nu in het vlees leef, leef ik door het geloof in de Zoon van God, Die mij heeft liefgehad en Zichzelf voor mij heeft overgegeven (Galaten 2:20).

Ik wens je een goede week!

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Heb je kookinspiratie nodig? Of een momentje stils Heb je kookinspiratie nodig?
Of een momentje stilstaan met een Bijbelse boodschap? 
Onze @marieke.ritmeester legde haar Bijbel en menuplanning naast elkaar en deelt een lekker makkelijk recept.
En... in de reacties doen lezers dat ook!

Je leest het via de link in de bio.

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
*Zaterdagavond* Op zaterdag gaan wij er vaak wel *Zaterdagavond*

Op zaterdag gaan wij er vaak wel even op uit. 
Naar het bos, of de hei. 
Vandaag niet. 
Vandaag ruimde ik elke kamer op. Trok de stofzuiger door het hele huis. Had voor het eerst in zes weken weer een stofdoek in handen. En werkte drie manden schone was weg. 
Ik voel de vrijheid. En kijk ernaar uit.
Om volgende week onder schooltijd op mijn gemak boekjes te lezen met Fébe. En al die andere dingen te doen die de afgelopen weken niet lukten. En daarom nam ik vandaag een voorsprong. Maar we maakten ook taartjes voor de vogels voor de komende dagen. En cake voor onszelf. We zongen en puzzelden en mopperden.
Kortom, het was gewoon. 
En wat is gewoon bijzonder!
Ja, ik heb geen idee hoe ik het maandagochtend klaar moet spelen om voor half 9 met vier gekapte en geklede kinderen op het schoolplein te staan. Met sneeuw en al. 
Maar vooral ben ik dankbaar. 
Voor wat de Heere gaf in de afgelopen weken, waar ik in december nog zó tegenop zag.
Hij was erbij en gaf wat nodig was. Meer nog: het was zo fijn dat we het jammer vinden dat het voorbij is. 
Maar we mogen pnieuw volgen, onze kinderen weer een beetje loslaten en ook de komende week weer met blijdschap ons werk gaan doen. 
Maar eerst is het zondag. Ik wens je een gezegende dag! 

#elkedagnieuw
#roepingenverwachtingvoormoeders
Februari Wat een geluiden om ons heen. Oorverdove Februari

Wat een geluiden om ons heen. Oorverdovend. Persconferenties, beschouwingen over persconferenties, gelekt nieuws vóór persconferenties, bevestigingen van gelekt nieuws, beschouwingen óver gelekt nieuws. Cijfers, maatregelen, grafieken, golven, als-dan scenario’s, (mogelijke) versoepelingen, demonstraties en beschouwingen over dat alles… 

Ben ik de enige die heel erg moe wordt van mijn eigen neiging om het nieuws op de voet te volgen?
Waarom is het toch zo verleidelijk om ‘even nieuws te lezen’? 
Waarom wil ik zo graag voortdurend weten wat er in de wereld om me heen gebeurt? Waarom zou het erg zijn om iets te missen? 
Is er niet een God in de hemel Die alle dingen leidt en bestuurt? Volvoert Hij niet Zijn plan? 
Ik hoef er alleen maar te zijn, op de plaats die Hij me heeft gegeven om daar te doen wat Hij van mij vraagt. Wat er ook gebeurt.

Al die vragen doen me denken aan Jesaja 40, waar ook veel vragen staan (vers 12-15). Vragen die mij mijn plek wijzen. Vragen die me weer even laten zien dat de actualiteit niet bepaald wordt in het Catshuis of de Tweede Kamer, door het kabinet of het OMT:

“Wie heeft de wateren met de holte van zijn hand opgemeten, of van de hemel met een span de maat genomen, of het stof van de aarde met een maatbeker gevat, of de bergen gewogen in een waag, of de heuvels op een weegschaal? 
Wie heeft de Geest van de HEERE gepeild en wie heeft Hem als Zijn raadsman onderwezen?
Zie, de volken worden beschouwd als een druppel aan een emmer, als een stofje op de weegschaal. Zie, Hij heft de eilanden op als fijn stof.”

Wat zal de maand februari ons brengen? Wat gaat het nieuws bepalen? Ik heb geen idee. 
Aan de Elke Dag Nieuw Koffietafel (link in de bio) ga ik elke dinsdagavond in gesprek over een thema dat ons als vrouwen en moeders raakt. Het is geen praatprogramma over de actualiteit, maar een goed gesprek waarin we ons oog omhoog richten. Wat de omstandigheden ook zijn. 

Omdat we het weten (ook uit Jesaja 40): Het gras verdort, de bloem valt af, maar het Woord van onze God bestaat voor eeuwig.

#elkedagnieuw
#elkedagnieuwkoffietafel
#roepingenverwachtingvoormoeders
Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen Helemaal blij om deze leuke aankondiging te kunnen doen!

Er even ‘uit’ tijdens de lockdown en avondklok?

Even opladen van de intensieve dagen met je gezin, om morgen weer (beter) te kunnen uitdelen?

Wij zochten een manier om jou als moeder te bemoedigen en inspireren, ook al kunnen fysieke ontmoetingen voorlopig niet georganiseerd worden.

Daarom is er elke dinsdagavond in februari de Elke Dag Nieuw Koffietafel!

Elke week heb ik online een gast ‘aan tafel’ tijdens een live webinar om door te praten over een thema dat ons raakt. En jij kunt ook 'aanschuiven'!

Swipe om te zien welke gasten we ontvangen!

Wil je meer weten of je kaartjes bestellen? Dat kan via de link in de bio. 

#elkedagnieuw 
#roepingenverwachtingvoormoeders
#elkedagnieuwkoffietafel
Volgen op Instagram
  • Privacyverklaring Elke Dag Nieuw

Copyright © 2021 · Refined theme by Restored 316